Henrique van Putten  –  kunstenaar

Geen knuffeldieren

Het is niet bepaald vanzelfsprekend dat Henrique van Putten in 1994 naar de kunstacademie gaat. Ze groeit op in Nijkerkerveen, een klein dorp ten noorden van Amersfoort, op een boerderij, in een Christelijke familie. ‘Ik ben helemaal niet met kunst opgegroeid. Maar ik hou al wel zo lang ik me kan herinneren van mooie dingen. Ik verzamelde stofjes en ik heb heel lang een punniksetje in de verpakking bewaard, omdat ik het er zo mooi uit vond zien.’
Als ze in havo 4 terecht komt, gaat er een wereld voor Henrique open; in het kader van de tekenlessen wordt ze meegenomen naar allerlei musea en ze raakt diep onder de indruk van het werk van Yves Klein en Alberto Giacometti en Marc Chagall. Als een docent de kunstacademie oppert, ontdekt Henrique dat ze dat een aantrekkelijk idee vindt.
Op de Christelijke Hogeschool voor de kunsten in Kampen start ze met tekenen en schilderen. Het vak beeldhouwen past Henrique echter veel beter; het biedt haar de gelegenheid om met allerlei materialen te experimenteren en ruimtelijke vormen te onderzoeken. Op verzoek van haar ouders volgt ze daarnaast ook de lerarenopleiding en vijf jaar later studeert Henrique af met twee diploma’s.
Anderhalf jaar voordat ze afstudeert ontdekt Henrique textiel als interessant medium voor haar werk: ‘Mijn oma maakte vroeger zelf knuffelbeesten voor ons. Toen ik zo’n 3,5 jaar op de academie had gezeten kreeg ik haar patronen.’ En daarmee lijkt alles op z’n plek te vallen. Sindsdien werkt Henrique, net als in haar kindertijd, met stof. Tot op heden maakt ze dieren, maar bepaald geen knuffeldieren; bijna elk beest lijkt zich in een ongemakkelijke situatie te bevinden.
De laatste tien jaar werd het werk van Henrique op verschillende plekken in Nederland getoond in talloze groeps- en een aantal solotentoonstellingen, waaronder in De Vishal in Haarlem. Naast haar kunstenaarschap werkt ze een aantal dagen in de week als docent beeldende vorming op een middelbare school en sinds 2012 vormt Henrique samen met drie anderen het kunstenaarscollectief Nocturne.

1 juni 2013

Tekst: Jantine Kremer

Foto’s: Jolanda Meulendijks